Een oorlogsroman: Jeroen Brouwers, Het hout

De roman Het hout beneemt je vanaf de eerste bladzijden de adem. Het verhaal speelt niet lang na de Tweede Wereldoorlog. De jonge Franciscaner broeder Bonaventura woont in een klooster niet ver van de Duitse grens. De kloostergemeenschap daar is in de greep geraakt van de pedofiele broeder Mansuetus en gevangen in een web van angst. Velen van hen maken, net als Mansuetus, seksueel misbruik van de jonge leerlingen die aan hen zijn toevertrouwd. Bonaventura doet dat niet. Hij voelt zich doodongelukkig in het klooster, en dat te meer omdat hij kort tevoren hartstochtelijk verliefd is geworden op een jonge vrouw van buiten het klooster en zelfs met haar naar bed is geweest. Hij verlangt er hevig naar om te ontsnappen. Niettemin blijft hij steeds maar tussen de muren van zijn gehate katholieke gevangenis zitten. Waarom gaat hij daar niet onmiddellijk vandaan? Brouwers slaagt erin om op die vraag een antwoord te geven door middel van een uitgekiende compositie van thema?s, metaforen, symbolen en talloze verwijzingen naar de Bijbel en naar de Tweede Wereldoorlog. Zo weet hij zijn roman een spanning te geven die duurt tot aan de laatste pagina en die gericht is op de vraag: durft Bonaventura het ten slotte aan om de kloostergemeenschap te verlaten of blijft hij daar uiteindelijk toch zitten?