Brief (fotokopie en transcriptie daarvan) van Simon Blein aan zijn familie na terugkeer uit de kampen, 1945

Simon Blein was een zoon van David Blein (Gramsbergen, 18 mei 1882 - Sobibor, 14 mei 1943) en Regina Hoogstraal (Uithuizen, 18 oktober 1883 - Sobibor, 14 mei 1943). Simon Blein schrijft op 1 juni 1945 aan zijn familie, na terugkeer uit de kampen, dat hij geen hoop heeft zijn ouders of schoonfamilie terug te zien keren. Hij schrijft ook over zijn pogingen in 1941 te vluchten, via Belgie en Frankrijk naar onbezet Frankrijk. Hij moest in Frankrijk negen maanden wachten op papieren voor een reis naar Amerika. 'Die tijd maakt ik nuttig door Joden over te brengen uit België naar vrije gebieden!'. Een week voor zijn vertrek naar Curacao kwam hij te weten dat 'zelfs oude menschen, vrouwen en kinderen werden gedeporteerd'. Hij besloot een poging te wagen, o.a Greet Philipson 'in veiligheid te brengen'. Dat mislukte, hij en Greet werden naar Westerbork gebracht. Daar trouwen zij, om 'een dag bij elkaar te kunnen blijven'. Vier dagen later werden zij op transport gezet, vervolgens gescheiden en sindsdien had hij niets meer vernomen van haar. Hij had in Buchenwald gezeten en werd daar op 11 april 1945 door de Amerikanen bevrijd. Het Salland's Volksblad meldde op 1 juni 1945: Een tweede verrassing was de terugkeer van Simon Blein, de jongste zoon van slager Blein, van wien bekend was, dat hij vrijgekomen was en in Eindhoven vertoefde. Hij is de eerste Jood uit onze plaats die de verschrikkingen van Hitlers bewind heeft overleefd en behouden in zijn geboorteplaats terug kon komen. De Samaritanen hielden vroeger geen gemeenschap met de Joden, de Hardenbergers wel: honderden verdrongen zich om Blein de hand te kunnen drukken en geluk te wenschen met zijn terugkeer. Greet Philipson is waarschijnlijk Geertje Paulina Levie-Philipson (Avereest, 13 februari 1912 - Auschwitz, 25 september 1942) die op DM staat.