Rape in wartime

De wetten van oorlog stellen dat daden die anders als crimineel worden bestempeld, wél toegestaan zijn in geval van oorlog. Het systematische gebruik van verkrachting als oorlogswapen werd al een hele tijd geleden verboden (Conventie van Génève, 1948) en geldt dus als ontoelaatbaar zowel in vredes- als in oorlogstijd. Men heeft de confrontatie met het verschijnsel van verkrachting (en haar verstrekkende gevolgen) echter te vaak vermeden en dat maakt het moeilijk voor onderzoekers om kwalitatieve gegevens omtrent het fenomeen te verzamelen. Dat heeft natuurlijk ook veel te maken met het taboe dat errond hangt (weinig aanklachten) en wat het betekent voor de families van de slachtoffers (eerverlies), maar het gaat veel verder dan dat. In dit boek duikt men de oorlogsgeschiedenis van de 20e eeuw in. Er wordt antwoord gezocht op vragen als: wanneer en waar wordt verkrachting als wapen ingezet? Wie geeft daar bevel toe? Hoe kijkt de verkrachter aan tegen deze daad? Volgt hij louter bevelen op? ... Voor een degelijk en volledig onderzoek is het recreëren van de 'setting' van groot belang om zowel de positie van de dader als het slachtoffer te kunnen duiden. Daartoe moet men op zoek gaan naar persoonlijjke verhalen om de mechanismen van dreiging, dominantie en afschrikking beter te begrijpen. Bibliogr.: p. 220-228. XIII, 237 p. : illustrations ; 23 cm.