Centrala Przesiedleńcza w Poznaniu Oddział w Łodzi

Podstawą do utworzenia urzędu było rozporządzenie z 7.12.1939 r. w sprawie umacniania żywiołu niemieckiego na wcielonych do Rzeszy ziemiach wschodnich. Oddział w Łodzi został utworzony wiosną 1940 r., jako główny ośrodek kierowniczy operacji przesiedleńczych w Kraju Warty. W latach 1942-1943 obejmowała swoją działalnością także powiaty zamojski, hrubieszowski i biłgorajski stanowiące cześć Generalnego Gubernatorstwa. Głównym zadaniem Oddziału było wysiedlanie ludności polskiej i usprawnianie akcji przesiedleńczych. Zwierzchnictwo poznańskiej centrali ograniczało się jedynie do wydawania przez nią ogólnych dyrektyw. Oddziałowi podlegało 13 ekspozytur terenowych w: Chodzieży, Gnieźnie, Grodzisku, Inowrocławiu, Jarocinie, Kępnie, Kutnie, Lesznie, Łodzi (dwie placówki na miasto placówka powiat) Poznaniu (placówka poza centralą), Szubinie i Włocławku. Ponadto urząd prowadził duże obozy przesiedleńcze na terenie Łodzi i jeden w Konstantynowie. Do jego zadań należało także wydawanie opinii w sprawach osób narodowości polskiej wytypowanych do germanizacji. Organizacja wysiedleń, sprawozdania z akcji wysiedleńczej wg poszczególnych powiatów, sprawozdania statystyczne i opisowe, raporty dzienne, tygodniowe i miesięczne z poszczególnych obozów, podania o zwolnienie, poszukiwania zbiegłych, udział w akcji policji i żandarmerii, aparatu administracji i partii, instrukcje osiedlanie tzw. Niemców wołyńskich, listy transportów wysiedlonych z różnych miejscowości do obozów podległych Centrali.