Wat blijft is het verhaal. B. van de Woude-Hettinga, 1999

Mevrouw Van de Woude vertelt voor een schoolklas uit Grou over haar ervaringen in de Tweede Wereldoorlog. Het betreft de familie Hettinga, wonend in Hasselt. <br/>Ze legt uit waarom ze dit verhaal wil vertellen:<br/>•Om te voorkomen dat de nieuwe generatie weer een oorlog moet meemaken<br/>•Sommige mensen ontkennen de jodenvervolging en -vernietiging, ook de daden van het verzet<br/>•Het opkomende pacifisme, voor afschaffing van het leger<br/><br/>Ze vertelt over de opkomst van het nazisme in Duitsland onder Hitler, het aanwijzen van de Joden als zondebok, het bezetten in 1938 van Oostenrijk, Tsjechië en later Denemarken, Noorwegen, Nederland, België, Frankrijk, Luxemburg en de Balkan.<br/>Op 10 mei 1940 vielen de Duitsers ons land binnen, o.a. in Friesland. Bij de kazematten was er fel verzet. Om het verzet te breken werd Rotterdam gebombardeerd. Daarop gaf Nederland zich over en werd Seyss-Inquart aangesteld als Rijkscommissaris. Koper, tin, radio’s en fietsen moesten ingeleverd worden.<br/>Omdat alle Duitse mannen in het leger moesten dienen, werden Nederlandse mannen vanaf 17 jaar opgeroepen om te werken in Duitse munitiefabrieken. Om daaraan te ontkomen gingen jonge mannen onderduiken maar dat was voor de gastgezinnen gevaarlijk: daar stond de doodstraf op. Als Duitsers te weinig mensen hadden voor de fabrieken in Duitsland hield men razzia’s: straten werden afgesloten en jonge mannen werden uit huis gehaald en meegenomen.<br/>Om onderduikadressen te regelen kwam het verzet op. In Nederland namen ca. 25.000 mensen deel, in Friesland ca. 280 waarvan een derde is omgekomen. Ca. 25.000 NSB jongeren vochten mee in het Duitse leger. Zo’n 400.000 mensen hebben verplicht dwangarbeid moeten verrichten. Het verzet heeft ca. 200.000 Joden verborgen.