Wat blijft is het verhaal. T. Postma-Friso, 1999

Mevrouw Trienke Friso vertelt over de joodse onderduikers in hun gezin.<br/>Ze was 6 jaar toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak. Het gezin woonde in Wijnjeterp, nu Wijnjewoude. Naar school gaan was niet meer mogelijk omdat de Duitsers deze hadden bezet.<br/>Omdat de Joden in Nederland gevaar liepen was haar beppe in Duurswoude bereid om een Jood uit Amsterdam bij haar te laten onderduiken. Maar toen het te spannend werd voor haar beppe, werd de onderduiker opgenomen in het gezin van Trienke. Haar vader verbood zijn kinderen te praten hierover buiten het gezin, anders zou hij de doodstraf kunnen krijgen. Alleen schoolmeester Geert, actief in het verzet, wist ervan. Als er kinderen kwamen spelen was het oppassen dat zij niets ontdekten.<br/>De onderduiker was David Jacob Nether, maar ze noemden hem oom Herman. Hij sliep op de hooizolder, en kon ruim anderhalf jaar niet naar buiten. Door de afgelegen ligging van het boerderijtje is er nooit een huiszoeking geweest. De joodse Gerrit Verdoner, directeur van de Magneet fietsenfabriek in Weesp, kwam ook onderduiken bij het gezin. Maar door zijn loslippigheid moest hij het gezin weer verlaten. Daarna kwamen nog 2 joodse jongens, Theo en Jan. Na een schuilperiode in Amsterdam werden zij, samen met andere kinderen, heimelijk per schip vervoerd naar Gaasterland. De ouders van Trienke behandelden de joodse kinderen gelijk aan de eigen kinderen. David Nether werd een vaderfiguur voor Trienke, hij las voor en deed spelletjes met haar. Na de bevrijding bleek dat de familie van Theo de oorlog niet had overleefd. Hij wilde graag bij het gezin blijven maar de Joodse Voogdij stelde dat hij joods opgevoed moest worden door joodse mensen. Hij werd augustus 1945 opgenomen in een kindertehuis met 16 joodse jongens.