Erkenning en herkenning zijn heel belangrijk

Als meisje van vijf jaar moet Judith Marijke Dalmeijer (1937) bijna drie oorlogsjaren doorbrengen in een kamp in Banjoebiroe, onder hevige Japanse repressie. Over de kamptijd spreekt Dalmeijer lang niet, tot ze tijdens een reünie medekampgenoten ontmoet. Dit zorgt voor erkenning en herkenning van het gezamenlijke verleden. Dalmeijer organiseert daarna vele reünies en herdenkingen, ook bij het monument voor de Japanse vrouwenkampen in Bronbeek. Het plan is dat daar in 2010 een namenmuur komt, met de namen van de 6.000 omgekomen vrouwen en kinderen. 'Sprekende beelden - getuigenverhalen bij oorlogsmonumenten' is een project van het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Op de website van het comité (www.4en5mei.nl/oorlogsmonumenten) zijn meer dan 3000 oorlogsmonumenten in een database opgenomen. Bij sommige monumenten is een getuigenverhaal verschenen; zowel op schrift als gefilmd.