Godefridus Hubertus van Goch

Ook bekend als: Godefridus

Godefridus wordt geboren op 26 maart 1910 in Helmond als zoon van Hubertus van Goch en Marie van Hoof. Hij dient – mogelijk daartoe bewogen vanwege de hoge werkloosheid als gevolg van de economische depressie van de jaren dertig – als beroepsmilitair bij het KNIL in Nederlands-Indië. Daar heeft hij zich met zijn inlandse vrouw Sarah gevestigd in Medan op Sumatra. Het is niet uitgesloten dat ook Godefridus tijdens de Japanse bezetting krijgsgevangen is genomen en als dwangarbeider werd afgevoerd naar het vasteland van Zuidoost-Azië, of naar de Japanse kampen, maar daarover is niets met zekerheid bekend. In elk geval wordt hij na de Japanse capitulatie van 15 augustus 1945 vanwege het losgebarsten revolutionaire geweld van de Indonesische onafhankelijkheidsstrijd opnieuw onder de wapenen geroepen om de rust en het Nederlandse gezag in de kolonie te herstellen. In januari 1947 raakt hij bij gevechten tegen de revolutionairen ernstig gewond. Hij wordt afgevoerd naar Medan, maar zijn toestand verslechtert snel en de geboden hulp mag uiteindelijk niet meer baten. Op 19 januari 1947 bezwijkt Godefridus daar aan zijn verwondingen. Hij is 36 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op het Nederlands ereveld Leuwigajah in Cimahi. Na zijn overlijden verhuist zijn weduwe met hun kinderen naar de familie in Helmond.

Bron: Brabantse Gesneuvelden