Maatje Huizinga

Maatje Huizinga werd geboren op 23 april 1908 in Watergraafsmeer als jongste dochter in een groot gereformeerd gezin. Haar vader was burgemeester van Axel en later Terneuzen. Al op jonge leeftijd voelde Maatje zich weinig verbonden met het strenge geloof van haar ouders. Na een opleiding tot verpleegster in Den Haag werkte ze in verschillende ziekenhuizen, onder andere in Leeuwarden. In 1937 besloot Maatje zich aan te sluiten bij de Nederlandse vrijwilligers die in de Spaanse Burgeroorlog de republikeinse zijde ondersteunden. Ondanks haar beperkte politieke interesse voelde ze zich antifascistisch en vertrok ze zonder haar ouders in te lichten naar Spanje. Daar werkte ze als verpleegster in het hospitaal van Onteniente. Ze voelde zich minder verbonden met de andere Nederlandse vrijwilligers en verloor haar geloof door de gruwelen van de oorlog. Na een ernstige ziekte door een besmette tyfusprik werd ze in december 1937 teruggestuurd naar Nederland. In Nederland werd haar keuze om naar Spanje te gaan niet breed geaccepteerd, behalve door een van haar broers. In 1939 trouwde ze met Henk Schoemaker, die 25 jaar ouder was. Ze woonden in Den Haag en later in Amsterdam, waar Maatje bleef werken als verpleegster. Tijdens de Tweede Wereldoorlog namen zij geen actief deel aan het verzet, maar hadden ze wel een onderduiker in huis, die uiteindelijk werd weggestuurd vanwege het risico dat hij vormde. Maatje en Henk overleefden de oorlog. Omdat haar vertrek naar Spanje met toestemming van de Nederlandse regering was, had ze geen problemen met autoriteiten. Henk overleed in 1959, waarna Maatje later naar Eindhoven en uiteindelijk Geldrop verhuisde. Zij overleed op 15 januari 2003.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)