Egbert Hoek

Ongehuwd. Zoon van Jans Hoek en Antje Schaap. Scheepskok. Herv. Hoek was slechts een tiental dagen ondergedoken ten huize van de familie Sieds Bakker in Gaastmeer, waar hij zich niet heeft bezig gehouden met illegale activiteiten. Wel heeft hij aan Bakker meermalen verteld dit zeker in Amsterdam te hebben gedaan, waarbij hij enkele joodse medeburgers het leven heeft gered. Hij zou tenminste tweemaal door de Duitsers gevangen zijn genomen, doch beide keren slaagde hij erin te ontvluchten. Bij zijn verblijf in Gaastmeer gaf hij te kennen dat de Duitsers hem niet weer levend in handen zouden krijgen. In die bewoordingen heeft hij kort voor zijn dood ook een brief naar zijn moeder geschreven en tevens vermeld dat dit het laatste exemplaar was dat hij schreef. Volgens Bakker was hij destijds zwaarmoedig en overspannen. Op maandag 13 februari 1945 bevond Hoek zich bij de vader van zijn gastheer. Deze waarschuwde hem dat er Duitsers in het dorp waren en dat hij voorzichtig moest zijn. Niettemin verliet hij de woning van Bakker senior en ontmoette hij inderdaad Duitsers. Hoek trok een revolver, maar werd direct zelf neergeknald door een patrouille bestaande uit SD'ers en landwachters. Hij stierf meteen door een schot in het hart. Uit een ambtsedig opgemaakt proces-verbaal d.d. 24 mei 1945 van de toenmalige postcommandant van de Koninklijke Marechaussee te Oudega (W) wachtmeester J. Willems blijkt dat Hoek nog twee zusters had en een broer Arend. Volgens Willems zou hij bij de Waffen SS zijn geweest en desertie hebben gepleegd. In ieder geval heeft hij tot de Landwacht behoord. Ook heeft hij enige tijd in een Duits concentratiekamp doorgebracht. Toen hij in Nederland terugkeerde moest Hoek in Assen voor de OT werken. Daar voelde hij weinig voor, vluchtte en leidde vervolgens tot aan zijn dood een zwervend bestaan. Op 13 februari 1945 onder politietoezicht begraven in een enkelgraf op de hervormde begraafplaats te Oudega (W). Overlijdensakte 6/1946 gemeente Wymbritseradeel.

Bron: Een Laatste Saluut