Pieter Hamelink

Pieter Hamelink, geboren als Pieter Wobma in Amsterdam, groeide op in een revolutionair milieu met sterke anarchistische invloeden. Zijn moeder bood tijdens de Tweede Wereldoorlog onderdak aan Joodse onderduikers, wat haar uiteindelijk gevangenisstraf opleverde. Pieter zelf was dienstweigeraar en bracht in 1927-1928 bijna negen maanden door in de gevangenis vanwege zijn weigering militaire dienst te verrichten. Hij ontwikkelde zich tot een vakbekwame metselaar en was sterk verbonden met de internationale anarchistische beweging, waarbij hij meerdere talen sprak en als Wandergeselle door Europa trok. In 1937 sloot Pieter zich aan bij de Deutsche Anarchosyndikalisten im Ausland (DAS), een groep Duitse anarcho-syndicalisten die in Spanje vochten tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Hij vocht aan het front bij Pina de Ebro in Aragón, waar hij deel uitmaakte van de 26e Divisie, de voormalige Columna Durruti. Ondanks zijn antimilitaristische overtuiging nam hij deel aan de strijd, maar de slechte bewapening, stagnerende fronten en interne conflicten binnen de anarchistische beweging maakten het gevecht zwaar. Pieter overleefde meerdere bombardementen en gevechten, maar verliet het front in april 1937 uit angst voor de oorlog en om propaganda te voeren in Nederland. Na zijn terugkeer trouwde hij met Johanna Faber en bleef actief in de arbeidersbeweging. Tijdens de Duitse bezetting werd hij gedwongen tot dwangarbeid in Duitsland, waar hij de oorlog overleefde ondanks ziekte en bombardementen. Na de oorlog werkte hij onder meer in Zwitserland en Zeeland en bleef betrokken bij anarchistische kringen. Pieter Hamelink overleed in 1972 in Amsterdam, waarbij zijn leven getuigt van een diepgewortelde inzet voor anarchisme, antimilitarisme en sociale rechtvaardigheid, ondanks de zware beproevingen van oorlog en onderdrukking.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)