Sjoukje van de Boer

Cato Loonstijn was een de weinige leden van haar grote familie uit Amsterdam die de oorlog heeft overleefd. Zij ging begin 1943 onderduiken en was in de daaropvolgende twee jaar gedwongen om van het ene adres naar het andere te vluchten. Pas in november 1944 vond zij een permanente schuilplaats bij Hendrik en Sjoukje Martijn in Oosterwolde (Friesland). - De plaatselijke dominee, Mollema, had Hendrik en Sjoukje verzocht om Cato voor twee weken in huis te nemen. Zij wisten dat zij van joodse afkomst was en dat zij betrokken was geweest bij het helpen van Britse soldaten die achter de vijandige linies waren gedropt. Zij stemden toe, omdat het mensen van daden waren, en niet van woorden. Op vragen antwoordden zij dat Cato een van de vele evacués was uit de geteisterde regio rond Arnhem. - Cato was er slecht aan toe toen zij bij hen aankwam. - Zij had vele confrontaties met de Duitsers gehad bij haar verzetsactiviteiten en was constant op de vlucht geweest. Zij zat onder de luis, hetgeen haar uitputting verergerde. Zij was niet in de conditie om maar te blijven vluchten, en schuilplaatsen waren schaars, dus de Martijns besloten dat zij bij hen en hun twee kinderen van tienerleeftijd en een nichtje dat zij in huis hadden, moest blijven. Hoewel het moeilijke tijden waren, is Cato tot de bevrijding bij hen gebleven. -Op 29 april 1985 werden Hendrik Martijn en zijn vrouw Sjoukje Martijn-van de Boer door Yad Vashem erkend als Rechtvaardigen onder de Volkeren.

Bron: Een Laatste Saluut