Gosse Boukes

De 15-jarige Aron Noach woonde toen de oorlog uitbrak, met zijn moeder en jongere broer in Amsterdam. In de loop van het jaar 1942, toen de deportaties begonnen en de joden steeds meer beperkingen kregen opgelegd, zag Aron in dat het zaak was om een onderduikplaats te vinden wilde hij de oorlog overleven. Hij werd in contact gebracht met dominee Buskes, die hem verwees naar dominee Van Dam in Nijemirdum (Friesland). Van daaruit stak Aron per veerboot het IJsselmeer over naar Lemmer, waar hij het adres kreeg van een vermogende boer. Toen deze boer er echter achterkwam dat Aron geen rantsoenkaarten had meegenomen, die hij had achtergelaten voor zijn moeder en broer, wilde hij de vluchtende tiener niet meer helpen. Aron keerde terug naar dominee Van Dam, die hem doorstuurde naar Gosse en Anna Boukes, die een kleine boerderij hadden in Nijemirdum. - Gosse en Anna hadden een groot gezin en waren van het protestantse geloof. Zij hadden het niet breed, maar heetten Aron van harte welkom. Gosse zei vaak tegen Aron: 'Luister, jongen, je bent nu mijn zoon. Ik heb zeven kinderen, en jij bent de achtste. Je moet me "heit"noemen en mijn vrouw "mem".' - Aron mocht wanneer hij maar wilde de andere leden van het gezin helpen op het land. Als hij verder wilde gaan dan de boerderij, werd hij om veiligheidsredenen door de oudste zoon van de Boukes vergezeld. Gosse en Anna waren er zich van bewust dat zij een groot risico liepen, maar hun rotsvaste geloof inspireerde hen om vervolgde joden bij te staan. En al konden zij nauwelijks rondkomen, zij hebben nooit om een vergoeding gevraagd voor het verzorgen van de opgroeiende tiener. De Boukes stuurden zelfs wanneer zij konden voedselpakketten naar Arons familie in Amsterdam tijdens de Hongerwinter van 1944-'45. -Op 9 maart 1994 werden Gosse Boukes en Anna Boukes-van Dijk door Yad Vashem erkend als Rechtvaardigen onder de Volkeren.

Bron: Een Laatste Saluut