Cornelis Johannes van den Heuvel

Cornelis van den Heuvel was in de jaren twintig cavalerist bij het koloniale leger in Nederlands-Indië. In 1931 keerde hij met zijn vrouw en twee kinderen terug naar Nederland, waar hij als fabrieksarbeider in Amsterdam ging wonen. Eind maart 1938 vertrok hij naar Spanje, midden in de Spaanse Burgeroorlog. Kort na zijn aankomst weigerde hij militaire dienst te nemen en werd gevangen gezet in Badalona. Hij ontsnapte samen met anderen en vluchtte via de Middellandse Zee naar Frankrijk, waar hij in juli 1938 in Parijs arriveerde. Zijn vertrek viel samen met het grote offensief van Franco’s troepen, die het Republikeinse gebied in tweeën splitsten en de situatie voor de Republikeinen zeer uitzichtloos maakten. Van den Heuvel werd kort ingezet bij Cambrils, nabij de Ebro, waar hevige gevechten plaatsvonden, maar het lijkt erop dat hij weinig militaire training had en vooral probeerde te ontsnappen aan dienstplicht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Van den Heuvel door het Amsterdamse Gewestelijk Arbeidsbureau gedwongen om in Duitsland te werken. Van januari 1943 tot april 1945 was hij als Hilfsarbeiter werkzaam in Potsdam, nabij Berlijn. Na de oorlog bleef hij in Amsterdam wonen, eerst in de Admiralenbuurt en later in de Pijp. Na zijn scheiding in 1949 bleef hij in de stad wonen. In zijn laatste jaren woonde hij drie jaar in een bejaardentehuis, waar hij op 82-jarige leeftijd overleed.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)