Johannes Martinus Boleij

Ook bekend als: Johannes

Johannes wordt geboren op 15 januari 1914 als zoon van de uit Utrecht afkomstige Johannes Boleij en de Udense Wilhelmina van den Berg. Op het moment van zijn geboorte woont het gezin voor korte tijd in Duisburg, mogelijk vanwege de betere werkperspectieven vlak over de grens in Duitsland. Vrij snel nadat Johannes is geboren, keert het gezin terug naar Uden. Na zijn schooltijd gaat Johannes daar als belastingambtenaar werken bij de gemeente. Hij wordt opgeroepen voor militaire dienst en draagt bij aan de verdediging van Nederland tijdens de Duitse inval van mei 1940. Over zijn precieze militaire staat van dienst is echter niets bekend. Wel is zijn dienstverband aanleiding om tijdens de Duitse bezetting onder te duiken, nadat hij wordt opgeroepen om zich voor krijgsgevangenschap te melden. Johannes, op dat moment woonachtig in Amsterdam, duikt onder in Drachten, waar hij gaat werken op het kantoor van de belastinginspectie in Drachten. Tijdens de bezettingsjaren is dit kantoor een bolwerk van verzet. Onder leiding van inspecteur Lubertus Bosch worden er onderduikers in dienst genomen die eerder op andere belastingkantoren hebben gewerkt, om hen te behoeden voor uitzending naar Duitsland voor krijgsgevangenschap of verplichte tewerkstelling. Ze worden door officiële documenten uit Duitse handen gehouden en verrichten illegaal werk. Johannes’ collega en mede-onderduiker Marten Meijer heeft een relatie met een Gronings meisje dat op de hoogte raakt van het verzetswerk op het kantoor. Ze onderhoudt ondertussen ook contacten met de Sicherheitsdienst (SD) bij wie ze de illegale werkers verraadt. In de ochtend van 26 mei 1944 doet de SD met de hulp van enkele Landwachters een inval in het kantoor en arresteren zes werknemers, onder wie Johannes. Johannes’ collega Johannes Joseph Erich staat dan net op het punt om met tassen vol bonkaarten en vervalste documenten, bestemd voor het dorp Makkinga, te vertrekken. Hij wordt overvallen, probeert zich te verzetten tegen zijn arrestatie en wordt ter plekke doodgeschoten. Johannes Boleij wordt met de vijf andere gevangenen naar Duitsland afgevoerd en komt terecht in concentratiekamp Buchenwald bij Weimar. Daar verzwakt hij snel door de stelselmatige mishandelingen, uitputting en ondervoeding. In april 1945 wordt het kamp vanwege de naderende geallieerde strijdmachten geëvacueerd. Johannes is dan al zeer ver verzwakt en lijdt aan bronchitis. Met de andere overlevenden wordt hij op transport gezet naar concentratiekamp Flossenbürg, in het noordoosten van Beieren, aan de Tsjechische grens. Tijdens het transport zou Johannes zijn bezweken aan de geleden ontberingen. Als overlijdensdatum is 22 april 1945 aangehouden, een dag voor de bevrijding van Flossenbürg. Johannes is dan 31 jaar geworden.

Bron: Brabantse Gesneuvelden