Martinus de Voigt

Ook bekend als: Martinus

Martinus wordt geboren op 28 maart 1903 in ’s-Hertogenbosch als zoon van Wilhelmus de Voigt en Anna Maria Pijnenburg. Hij vertrekt naar Nederlands-Indië waar hij zich vestigt in Batavia en huwt met een inlandse vrouw. Als kanonnier dient Martinus bij de artillerie van het KNIL in Batavia. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen om Oost-Azië te overheersen. Tegen deze achtergrond wordt Martinus ingezet bij de verdediging van de kolonie. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd en dwingen het KNIL op 8 maart 1942 in Bandoeng tot overgave. Diezelfde dag wordt Martinus in de garnizoensstad Tjimahi bij Bandoeng krijgsgevangen genomen en naar de kampen afgevoerd. Samen met duizenden andere Nederlandse krijgsgevangenen wordt hij later naar het vasteland van Zuidoost-Azië gedeporteerd, waar hij als dwangarbeider wordt ingezet bij de aanleg van de Birma-spoorlijn. Hij komt uiteindelijk terecht in Thanbyuzayat in Birma, aan het westelijke einde van de lijn. Hier bevindt zich aanvankelijk een werkkamp waar bouwmateriaal wordt ingeladen voor verderop aan het spoor, maar door de aanhoudende bombardementen wordt dat in juni 1942 ontruimd. Later wordt er een hospitaalkamp geopend. De krijgsgevangenen maken aan het spoor lange dagen van extreem zwaar werk, terwijl ze blootstaan aan tropische ziekten, mishandeling en ernstige ongelukken. Voeding, hygiëne en medische zorg schieten ondertussen schromelijk tekort. Ook voor Martinus worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Op 21 december 1942 loopt hij dysenterie op als gevolg van de slechte omstandigheden. Hij wordt het hospitaalkamp van Thanbyuzayat binnengebracht, waar hij zes dagen later, op 27 december, overlijdt. Martinus is 39 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats in Thanbyuzayat.

Bron: Brabantse Gesneuvelden