Hendrik Streefkerk

Ook bekend als: Henk

Henk wordt geboren op 22 maart 1919 in Naarden als oudste van de drie kinderen in het gezin Streefkerk. Als Henk tien jaar is, verhuist de familie naar Bussum, waar zijn vader een timmerfabriek en later een aannemersbedrijf heeft. Als in de jaren dertig de economische depressie in Nederland toeslaat, onderscheidt de familie Streefkerk zich in hun zorg voor de medemens. Vader probeert zolang als het kan eerst zijn eigen personeel uit te betalen en daarna kijkt hij wel wat er voor hemzelf overblijft. Het gezin heeft het daardoor niet breed, maar dat houdt ze niet tegen zich voor de minderbedeelden te blijven inzetten. Na de lagere school gaat Henk een technische opleiding volgen. In deze tijd verlooft hij zich met Tine de Wilde uit Soest, dochter van een van de lakeien van Prins Bernhard. In 1938 verhuist Henk naar Eindhoven, waar hij als radiotechnicus gaat werken bij Philips. Wanneer in de loop van 1939-1940 de oorlogsdreiging voor Nederland sterk toeneemt, wordt Henk als dienstplichtige onder de wapenen geroepen en met de functie van marconist-waarnemer ingedeeld bij het luchtwapen, voorloper van de Koninklijke Luchtmacht op vliegveld Schiphol. Daar is hij van nabij getuige van het verwoestende bombardement van 10 mei 1940, waarbij de helft van zijn kennissen zijn omgekomen. Na de capitulatie van Nederland pakt hij zijn werk bij Philips weer op, maar ook dan komt de oorlog voor Henk opnieuw heel dichtbij als op 6 december 1942 de Philipsfabrieken worden gebombardeerd. In het voorjaar van 1944 raakt Henk betrokken bij de Partizanen Actie Nederland (PAN) die vanaf maart 1944 in Eindhoven en omgeving actief wordt. De PAN, samengesteld uit twee zelfstandige knokploegen en gericht op sabotage en gewapend verzet, heeft in augustus de beschikking over 600 man, maar weinig wapens. Als de geallieerde troepenmacht in de loop van augustus en september de Nederlandse zuidgrens naderen, voert de PAN op grote schaal sabotage aan het spoor uit. Vooral na Dolle Dinsdag, 5 september, wordt de PAN steeds agressiever. Op 11 september loopt Henk met rechercheur en PAN-lid Frans Linders door de Frankrijkstraat als ze twee Duitse soldaten treffen. Henk en Frans hebben de taak Duitsers zoveel mogelijk te demoraliseren en hun de wapens afhandig te maken. Er volgt een gesprek en de twee Duitsers wekken een serieuze indruk als ze zeggen oorlogsmoe te zijn en willen deserteren. Er wordt afgesproken dat ze elkaar de volgende avond om negen uur zullen treffen bij het benzinestation op de kruising Boschdijk-Marconilaan, waar ze dan hun wapens zullen afgeven. Als ze elkaar de volgende dag, 12 september, op het afgesproken tijdstip treffen, hebben de Duitsers hun wapens niet bij. Op dat moment nadert er een Duitse wagen met agenten van de Sicherheitspolizei (SIPO), die blijkbaar getipt zijn over de aanstaande ontmoeting. Zij openen onmiddellijk het vuur op Frans en Henk. Frans wordt dodelijk getroffen en overlijdt ter plaatse. Henk raakt ernstig gewond, maar weet te ontsnappen en wordt opgenomen in het Binnenziekenhuis. De geboden hulp mag echter niet meer baten. In de ochtend van 14 september bezwijkt hij aan zijn opgelopen verwondingen. Henk is 25 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats thuis in Bussum.

Bron: Brabantse Gesneuvelden

Hendrik Streefkerk wordt op 22 maart 1919 in de vesting Naarden geboren.
Henk is het eerste kind in het gezin Streefkerk. Na hem worden nog twee zussen geboren: Christina (moeder van schrijfster) en Joosje. Wanneer Henk tien jaar oud is verhuist het gezin naar Bussum. Zijn vader heeft aanvankelijk een ‘Timmerfabriek’, later een aannemersbedrijf. In de crisisjaren tussen de beide wereldoorlogen in, is het ook voor het gezin Streefkerk niet altijd eenvoudig om het hoofd boven water te houden. Het aannemersbedrijf gaat enkele keren failliet. Henks vader voelt zich in moeilijke tijden moreel verplicht eerst zijn personeel uit te betalen en kijkt vervolgens wat er voor hemzelf overblijft. Zodoende moet geregeld elk dubbeltje in het gezin worden omgedraaid. Toch wordt er ook nog voor ‘de armen’ gezorgd; er zijn tenslotte altijd mensen die het nog slechter hebben, redeneert men. Elke week worden de kinderen Streefkerk belast om het door hun moeder klaargemaakte eten naar behoeftige gezinnen te brengen. In deze sfeer van ‘begaan zijn met de medemens’ groeit Henk op.

In de afscheidsdienst na zijn overlijden wordt dan ook gesproken over ‘een mensch die een onstilbaar verlangen had naar waarheid en rechtvaardigheid, die streed tegen leugen en onrecht. Dit kwam niet in uiterlijke dingen naar voren. Van show en bravoure hield hij niet. Hij was eenvoudig en gehoorzaam aan de opdrachten die op zijn weg geplaatst werden; hij volbracht die zonder er groot op te gaan’.

Henk doorloopt de mulo en doet daarna een technische opleiding, de latere hts. Hij verlooft zich met de dochter van zijn moeders boezemvriendin. Deze jongedame, Tine de Wilde uit Soest, heeft een vader met een wel heel bijzonder beroep. Hij is lakei van prins Bernhard.

In 1938 verhuist Henk naar Eindhoven en gaat bij Philips als radiotechnicus werken. Wanneer hij in 1939 onder de wapenen wordt geroepen zien we in het fotoalbum van zijn ouders eerst foto’s verschijnen van de Baljuwstraat in Rotterdam.
In januari 1940 blijkt hij gelegerd te zijn in een boerderij bij Schiphol. Hij is dan ‘marconist-waarnemer bij het luchtwapen’. In de oorlog schrijft Henk brieven en briefkaarten naar zijn ouders en verloofde. Op een daarvan schrijft hij (11-5-1940): ‘Ondanks een moorddadig bombardement ben ik tot op heden in goede welstand. Het leek of de hel was losgebroken. De helft van mijn bekenden zijn gesneuveld op het veld van eer. Wij doen kalm en vastberaden onze plicht en zullen onze huid zoo duur mogelijk verkopen. Maakt u geen zorgen om mij. Wij zijn allen in onze gedachten eens, en als het moet tot alles, zelfs tot het ergste bereid. Uw liefhebbende en dankbare zoon. Je maintiendrai. Henk’.

Na de Nederlandse capitulatie gaat hij weer aan de slag bij Philips. Het bombardement op de Philipsfabrieken in Eindhoven op 6 december 1942 door de geallieerden heeft grote indruk op hem gemaakt. De luchtige toon verdwijnt uit zijn brieven want de situatie in Eindhoven wordt steeds grimmiger. Op 7 september 1944 schrijft hij aan zijn ouders een soort afscheidsbrief: ’Lieve ouders en zusters. De strijd is weer ontbrand, echter voor ons harder en verbetener. Ze is echter nodig daar de vijand anders onze grootindustrie zal vernietigen. De kans om te vallen is groot en ik ben voor 100% bereid het laatste te geven wat ik heb, omdat ik er van overtuigd ben dat ik niet voor niets geleefd heb’. Vervolgens verdeelt hij zijn bezittingen en schrijft daarna: ’Als ik niet terug mocht komen treur niet om mij, maar verheug u over de bevrijding van ons geliefde Nederland. Zeg tegen Tine (zijn verloofde) dat ze met een ander moet trouwen en niet om mij moet zitten treuren. Ik ga eindigen met de hoop dat jullie lang en gelukkig mogen leven in een met Gods hulp bevrijd Nederland. Tot slot een hartelijke groet en sterkte. Leve het Vaderland! Leve de Koningin! Henk.

Op 12 september 1944 slaat het noodlot toe. Henk maakt deel uit van de illegale groep ‘Partisanen Actie Nederland’ en voert samen met rechercheur Linders in deze roerige dagen in Eindhoven een opdracht uit. In het periodiek Marechaussee Contact van augustus 2015 is hierover een artikel verschenen, genaamd ‘In de val’ en geschreven door Henk G. Westland. Kortheidshalve verwijs ik naar dit artikel. De beide mannen overleven deze opdracht niet. Henk belandt in het ziekenhuis waar hij op 13 of 14 september overlijdt, slechts enkele dagen voor de bevrijding van Eindhoven. In de afscheidsdienst na zijn overlijden komt men op Henks levenshouding terug: ’Hij heeft in het verzet tegen de overweldiger en in den ondergrondschen strijd tegen de tyrannie een zeer actieve rol gespeeld. Hij is gestorven als een man; hij kende de risico’s van zijn activiteit en heeft die aanvaard. Hij was volkomen voorbereid op de mogelijkheid in de strijd te zullen blijven.
Door: Hetty Plasmans-Janssen

Bron: Herinner U de namen, Stichting 18 September.