Doris Löwendorff

Doris Löwendorff is geboren op 3 juni 1924 in Dortmund. Zij is de dochter van Max Löwendorff en Gertrud Wolff. Gertrud is de zus van Felix Wolff . Doris heeft een oudere zus, Ruth (geboren in 1920), en een jongere broer, Bruno Werner (geboren in 1927). Het gezin verhuisde van Dortmund naar Keulen in ongeveer 1937 vanwege werk en een verslechterende situatie voor Joden in Duitsland. Max en Gertrud stuurden Doris en Bruno Werner naar hun oom Felix in Nederland. Als drager van het IJzeren Kruis, een Duitse militaire onderscheiding vanuit de Eerste Wereldoorlog, was vader Max van mening dat de nazi’s hem met rust zouden laten, maar Max en zijn vrouw Gertrud werden gedwongen te verhuizen naar het getto Lódz in Polen op 21 april 1941. Max en Gertrud zijn omgekomen op een onbekende datum in Auschwitz en samen met veel andere Löwendorff en Wolff familieleden vermoord. M-Aktion: "Nür Leibwäsche und Kleider" Dochter Doris was ongetrouwd en stateloos door haar vlucht naar Nederland. Ze kwam als vijftienjarige op 16 februari 1939 aan in vluchtelingenkamp Quarantaine-inrichting Beneden Heijplaat in Rotterdam en woonde vanaf 24 maart 1939 bij Felix en Gertrud. Eerst in Scheveningen op Leuvensestraat 110 en later in Amersfoort op dit adres. Doris is gedwongen Amersfoort te verlaten in september 1942. De registratie van de Möbel-Aktion (geroofde goederen uit verlaten verhuizen) vermeldt dat Doris op 24 september 1942 alleen nog ondergoed en kleding in bezit had. Zij werd op 13 november 1942 opgepakt en weggevoerd naar Kamp Westerbork via de Hollandsche Schouwburg in Amsterdam. De datum waarop zij naar Auschwitz is gedeporteerd kon niet worden achterhaald. Op basis van doorgegeven verhalen is het mogelijk dat haar doodsoorzaak een ziekte was, maar hoogstwaarschijnlijk is zij vermoord. Het ministerie van Justitie heeft haar overlijden vastgesteld op 3 maart 1944. Aangenomen identiteit Broer Bruno Werner, roepnaam Werner, overleefde de oorlog door onderduik bij twee geweldige families in of nabij Hilversum en Maastricht. In Maastricht woonde de broer van Doris bij het echtpaar Henk en Mai Schnijder. Werner nam de identiteit aan van hun overleden neef Toni van Dijk. Op een dag kwam de politie bij de Schnijder’s aan de deur en vroegen of er nog iemand anders bij hun woonde. Mai Schnijder zei dat haar neef boven in bed lag met tyfus en dat de politie welkom was om hem te zien. Ze vertelde dat ze wegrenden! Werner vertelde later aan zijn eigen kinderen dat Toni actief was als koerier in het verzet. Werner reisde in 1946 naar Engeland om bij zijn zus Ruth in Manchester te wonen. Werner trouwde met de Engelse Sonia en naturaliseerde zich tot Engelsman in 1951. Hij veranderde zijn naam in Bruce Werner Lowe. Sonia en Werner vestigden zich in Brighton en kregen 2 zonen, vier kleinkinderen en 12 achterkleinkinderen. Werner overleed in 1993. Overleven in Manchester Zus Ruth is de oudste van de drie kinderen Löwendorff en vertrok naar Engeland in 1939. Ruth overleefde de oorlog in Manchester, Engeland en vestigde zich daar met haar latere echtgenoot Markus uit Wenen. Ruth en Markus trouwden in 1943. Samen kregen zij 2 zonen, 6 kleinkinderen en 9 achterkleinkinderen. Ruth overleed in 1985. Nabestaanden over de herdenking “This is a remarkable legacy for Doris and our family, who are remembered here today in Amersfoort by representatives of the next generations. It is very humbling to learn that there are volunteers working to remember the victims of the Shoah and we thank you all for your efforts. We are all extremely grateful for all your work and care in this matter.”, aldus de kinderen van Ruth en Werner.

Bron: Stichting Herdenkingsstenen Amersfoort