Leonardus Johannes van Boxsel

Ook bekend als: Leo

Leo wordt op 12 oktober 1908 geboren in Terheijden als zoon van Antonius van Boxsel en Maria Meeuwissen. Als hij negen jaar oud is, verhuist hij in 1918 met zijn ouders naar Breda. Na zijn schooltijd tekent hij voor militaire dienst bij de Militaire Luchtvaart van het KNIL en vertrekt naar Nederlands-Indië, waar hij zich vestigt in Buitenzorg. Bij de Militaire Luchtvaart bekleedt hij de rang van adjudant-onderofficier-monteur. Op 8 december 1941, een dag na de aanval op Pearl Harbor, verklaart de Nederlandse regering vanuit Londen Japan de oorlog. De Japanners grijpen dit aan om Nederlands-Indië direct binnen te vallen. Vanwege zijn natuurlijke oliebronnen en geostrategische ligging is de verovering van de Nederlandse kolonie voor de Japanners een van de belangrijkste doelen geworden om over Oost-Azië te kunnen heersen. Tegen deze achtergrond wordt Leo ingezet bij de verdediging van de kolonie en wordt dan ingedeeld bij de 5e Vliegtuiggroep. Na een veldtocht van drie maanden hebben de Japanners de belangrijkste strategische punten in de archipel veroverd. Het KNIL, slecht voorbereid en ernstig gehinderd door besluiteloosheid aan de top, biedt sporadisch nog heftige tegenstand, maar is niet opgewassen tegen de superieure Japanse vuurkracht. Op 8 maart 1942 capituleert het KNIL in Bandoeng. Diezelfde dag wordt Leo daar krijgsgevangen genomen en samen met duizenden andere Nederlandse militairen afgevoerd naar de kampen. Later dat jaar wordt Leo vanuit Java naar het vasteland van Zuidoost-Azië getransporteerd en als dwangarbeider tewerkgesteld aan de Birma-spoorlijn. Hij belandt uiteindelijk in het Thaise werkkamp Kuie, 190 kilometer vanaf het Thaise beginpunt van de lijn bij Non Pladuk en dertig kilometer ten noorden van de beruchte Hellfire Pass. Werken aan de ‘dodenspoorlijn’ betekent lange dagen van extreem zwaar werk in het broeierig hete weer van de tropen. De voeding is zeer karig en er zijn nauwelijks medicijnen voorhanden tegen endemische ziekten. Ondertussen staan de gevangenen bloot aan mishandelingen en lopen grote kans in hun verzwakte toestand te verongelukken. Ook voor Leo worden de ontberingen uiteindelijk te veel. Op 23 september 1943 loopt hij beriberi op, een ziekte veroorzaakt door een tekort aan vitamine B1. Hij wordt afgevoerd naar de ziekenbarak, maar door de slechte omstandigheden en het gebruik aan medicijnen bezwijkt Leo 12 december 1943 aan de ziekte. Hij is 35 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats van het Thaise Kanchanaburi.

Bron: Brabantse Gesneuvelden