Martinus Gerardus Nicolaas Antonius Govers

Ook bekend als: Martien Govers

Martien wordt geboren op 8 juni 1917 in 's-Hertogenbosch. Hij komt uit een gezin met zes kinderen, waarvan er twee vroeg overlijden. Zijn moeder overlijdt in 1919 in het kraambed bij de geboorte van het laatste kind. Drie jaar later overlijdt ook zijn vader. Martien blijft uiteindelijk met zijn drie oudste zussen over en wordt door de familie opgevangen. In 1922 wordt hij in het Rooms-katholieke Weeshuis in de Bossche Keizersstraat ondergebracht, samen met twee van zijn zussen. De oudste zus gaat dan werken. Tijdens de economische depressie van de jaren dertig verlaat Martien het weeshuis en probeert hij rond te komen van verschillende baantjes die allemaal niet van lange duur zijn. Hij vertrekt naar Amsterdam waar hij enige tijd bij zijn zus en zwager inwoont, maar omdat de werkloosheid ook in Amsterdam hoog is, besluit hij voor zes jaar militaire dienst bij het KNIL te tekenen. Op 14 december 1938 vertrekt hij vanuit Rotterdam aan boord van de Sibajak naar Nederlands-Indië. Op 12 januari 1939 komt Martien aan in de haven van Batavia en wordt vervolgens ingedeeld bij de kustartillerie van een van de forten op het eiland Madoera. Hij speelt er in de artillerieband en maakt veel vrienden. Na de Nederlandse oorlogsverklaring aan Japan op 8 december 1941 vallen de Japanners de Nederlandse kolonie binnen. Op 8 maart 1942 capituleert het KNIL te Bandoeng en worden duizenden Nederlandse militairen krijgsgevangen genomen. Martien wordt op 10 maart met andere militairen van zijn groep opgesloten op het jaarmarktterrein van Soerabaja, waar een provisorisch kamp is opgezet. Een half jaar later, op 12 oktober, wordt hij getransporteerd naar Batavia, om vier dagen later per schip naar Singapore te worden vervoerd. Daar blijft hij tot 10 januari 1943, als hij opnieuw wordt ingescheept naar een onbekende bestemming. Het konvooi waarin het schip vaart wordt in de nacht van 15 op 16 januari 1943 door Amerikaanse vliegtuigen gebombardeerd. Het schip dat Martien vervoert, krijgt een voltreffer en zinkt binnen een halfuur; het andere schip vliegt in brand. In de scheepsramp komen zeventig opvarenden om het leven, maar Martien komt ongedeerd in het water terecht. Na vier uur in het water te hebben gelegen, wordt hij samen met andere drenkelingen door de Japanners opgepikt en aan boord van het uitgebrande, tweede schip gebracht dat hen verder vervoert naar de Birmese haven Moulmein, waar Martien kort in de gevangenis wordt gezet. Vandaar wordt hij per trein naar de Birma-spoorlijn vervoerd, om daar als dwangarbeider aan het werk te gaan. Hij werkt aanvankelijk in kamp Retpu, op dertig kilometer van het Birmese eindpunt van de lijn bij Thanbyuzayat. In maart 1943 komt Martien daar met hevige buikklachten in het ziekenkamp terecht. Als hij na enige tijd weer is hersteld, wordt hij doorgezonden naar kamp Anganum-2 op honderd kilometer van Thanbyuzayat. Hier loopt hij door de slechte gezondheidsomstandigheden en inadequate medische zorg dysenterie op waaraan hij op 30 juni 1943 overlijdt. Martien is 26 jaar geworden en vindt zijn laatste rustplaats op de oorlogsbegraafplaats van Thanbyuzayat.

Bron: Brabantse Gesneuvelden