Rudolf Loos

Rudolf Loos, geboren rond 1910 in Duitsland als zoon van Tsjecho-Slowaakse ouders, groeide op in Wormer waar zijn familie zich vestigde toen hij veertien was. Net als zijn vader werkte hij in de techniek en werd drukker bij een lokale drukkerij. De familie was socialistisch en Ru was actief in de Nederlandse Arbeiders Sportbond. In 1937 verloor hij zijn baan, vermoedelijk vanwege het ontbreken van de Nederlandse nationaliteit. Kort daarna besloot hij naar Spanje te vertrekken om te vechten tegen de fascisten in de Spaanse Burgeroorlog. Op 27 maart 1937 vertrok Rudolf samen met twee kameraden via Amsterdam en Brussel naar Spanje, geholpen door Franse communisten om de grens over te komen. Hij sloot zich aan bij de Internationale Brigade, maar raakte zwaar gewond, waarschijnlijk begin 1938, toen hij in zijn buik werd geschoten en beide benen verloor. Hij werd naar een ziekenhuis in Parijs gebracht, waar hij in december 1938 overleed. Zijn familie kon hem niet bezoeken vanwege hun gebrek aan Nederlandse paspoorten; alleen zijn zus Irma, die door huwelijk de Nederlandse nationaliteit had, kon reizen. Zijn overlijden en begrafenis in Parijs lieten een diepe indruk achter op zijn familie, vooral zijn nichtje Julia, die het tragische lot van haar oom nooit heeft kunnen verwerken. Rudolf Loos’ inzet in de Spaanse Burgeroorlog en zijn tragische dood illustreren de persoonlijke offers van buitenlandse strijders die vochten tegen het fascisme, en de moeilijke omstandigheden waaronder zij en hun families leefden in die turbulente tijd.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)