Hendrik Jan Bakker

Hendrik Jan Bakker, ook wel Harry genoemd, was een Nederlandse zeeman en militair die een opvallende rol speelde tijdens de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog. Geboren als oudste van vijf kinderen in een anarchistisch gezin, begon hij zijn carrière op zee en diende vanaf 1931 als kanonnier bij de marine. In 1936 sloot hij zich aan bij de Communistische Partij Nederland (CPN) en vertrok in december dat jaar naar Spanje om te vechten in de Internationale Brigades tegen het fascisme. Hij vocht onder meer in het 1e bataljon van de 11e (Thälmann) Brigade en raakte in 1937 gewond. Bakker stond bekend als een dappere en politiek actieve strijder. Na het opheffen van de Internationale Brigades keerde hij begin 1939 terug naar Nederland, waar hij ondanks het verlies van zijn Nederlandse nationaliteit direct werd opgeroepen voor de marine. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vluchtte hij in mei 1940 naar Engeland en diende onder geallieerd commando, onder andere op motortorpedoboten. In 1944 raakte hij gewond door een mijnenexplosie en ontving het Bronzen Kruis voor zijn verdiensten. In 1942 trouwde hij met Doris Emily Benjamin in Londen. Na de oorlog keerde Bakker terug in dienst bij de marine, maar werd in 1946 ontslagen wegens gezondheidsproblemen. Zijn Nederlanderschap kreeg hij in 1948 officieel terug. Hij werkte daarna als technicus, onder andere bij het European Space and Research Technology Center in Delft en Noordwijk. Rond 1963 verhuisde zijn gezin terug naar Nederland. In 1971 ging hij met zijn vrouw in Spanje wonen, maar na de diagnose van een hersentumor keerden ze terug naar Engeland, waar hij in 1977 overleed. Zijn kinderen wisten pas jaren later van zijn deelname aan de Spaanse Burgeroorlog.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)