Evert Kraake

Evert en Hendrikus Kraake uit Zwolle vertrokken in maart 1937 samen met vijf andere Nederlanders naar Spanje, in de hoop daar werk te vinden tijdens de Spaanse Burgeroorlog. Hoewel Evert zich als vurig communist presenteerde en zelfs een brief ondertekend met "Rood Front!" schreef, werkten zij voornamelijk in kledingmagazijnen en een hospitaal, en wilden ze het front vermijden. Na enkele maanden, toen duidelijk werd dat ze waarschijnlijk toch naar het front moesten, besloten zij en vijf anderen in augustus 1937 te deserteren. Ze ontsnapten uit de kazerne, reisden via Valencia en Marseille terug naar Nederland en vertelden hun verhaal aan de pers. Evert waarschuwde anderen voor de harde werkelijkheid in Spanje en wilde met zijn ervaringen anderen behoeden voor dezelfde teleurstelling. Na hun terugkeer werden de broers door de Binnenlandse Veiligheidsdienst gevolgd, die bevestigde dat ze in Spanje soldij ontvingen en werkten in ondersteunende functies, maar ook constateerde dat ze deserteerden zodra ze naar het front moesten. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werkte Evert aanvankelijk op vliegveld Twenthe, maar in juli 1943 trad hij vrijwillig toe tot het Iste Regiment van de Landwacht Nederland, waar hij tot oktober 1943 actief diende voordat hij ziek werd. Na de oorlog werd hij drie maanden geïnterneerd vanwege zijn dienst bij de Landwacht. De ervaringen van de Kraake-broers illustreren de complexe motieven en omstandigheden van Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog, die vaak niet uit politieke overtuiging, maar uit economische noodzaak en misleiding naar Spanje trokken, en uiteindelijk geconfronteerd werden met de harde realiteit van oorlog en frontdienst.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)