Gerardus Johannes de Klonia

Gerrit de Klonia verloor op jonge leeftijd zijn moeder en groeide op in een gezin met vijf kinderen. Hij werkte als zeeman, vermoedelijk op vissersboten, en werd in 1934 lid van de Communistische Partij. In 1938 vertrok hij naar Spanje om te vechten in de Spaanse Burgeroorlog als lid van de Internationale Brigades, waar hij onder leiding stond van kapitein Piet Laros, ook wel 'Hollander Piet' genoemd. Gerrit vocht in de Hollandse compagnie De Zeven Provinciën en diende als korporaal. Hij nam deel aan het belangrijke Ebro-offensief, waar hij met zijn lichte machinegeweer een cruciale rol speelde in het afslaan van fascistische aanvallen. Zijn ervaringen in Spanje waren zwaar en traumatisch, wat later ook zijn gezin merkte doordat hij weinig sprak over die tijd. Na de oorlog werd hij actief in het Nederlandse verzet en de Binnenlandse Strijdkrachten, onder meer betrokken bij een overval op een distributiekantoor. Ondanks zijn inzet weigerde hij een oorlogsdecoratie van prins Bernhard, omdat hij liever zijn Nederlandse nationaliteit terugzag, die hij door zijn deelname aan de Spaanse Burgeroorlog had verloren. Pas in 1970 kreeg hij zijn nationaliteit terug. Na de oorlog werkte Gerrit als metaalbewerker en bleef politiek actief binnen de Communistische Partij en het Verenigd Verzet. Hij werd door de Binnenlandse Veiligheidsdienst (BVD) gevolgd vanwege zijn politieke activiteiten. In 1977 overleed hij na een ongeluk. Zijn familie bewaart de herinnering aan een man die moedig streed tegen fascisme, zowel in Spanje als in Nederland, maar die ook worstelde met de gevolgen van zijn oorlogservaringen.

Bron: IISG | Nederlandse vrijwilligers in de Spaanse Burgeroorlog (tekst ingekort met behulp van AI)