D. van Dorland: Verslag (getypte A4-vellen)

Dirk van Dorland (Haarlem 25 januari 1898), had in verschillende fabrieken gewerkt, als machinist op een stoomlocomotief en was zendamateur. Hij woont met zijn echtgenote en drie zoontjes in Amersfoort als de oorlog uitbreekt, maar verhuist in september 1940 naar Tiel waar hij woont in een pension en op een Ambachtsschool lesgeeft. Dan koopt hij er een huis voor zijn gezin. Ondertussen studeert Dirk voor een akte metaalbewerking aan de Koninklijke PBNA (Polytechnisch Bureau Nederland Arnhem, dat tot de jaren zeventig van de twintigste eeuw zeker voor veel werkende technici een vorm van tweedekansonderwijs betekent. Bron: Wikipedia.) Het examen voor de akte, dat hij glansrijk zal halen, gaat als volgt in zijn werk: ‘Ik moest tekenen, een hefboomschaar in een bepaalde stand. Een gemakkelijke opgave met een addertje. Voor kostprijsberekening moest ik een begroting maken van de kostprijs van een locomotiefdrijfstang vanaf de ingot. Mijnheer, mag ik mijn rekenliniaal halen in de gang? Ja, maar direct terug. Bleef in de deur staan. Met de liniaal was het zo gebeurd.’ In 1944 wordt zijn woonplaats Tiel zwaar getroffen tijdens gevechten tussen de Duitse bezetters die in de stad gelegerd zijn en de geallieerden aan de overzijde van de Waal. Maar Dirk klaagt vooral over rijwielvorderingen. Kort voor de bevrijding repareert hij noodgedwongen horloges: “Daar stond een Duitser. Ik ging niet naar de deur maar deed een raam open. Sind sie Uhrmacher? Jawohl. Wollen sie dieses Uhr machen? Ja, aber ich arbeite nur für Essen. Das geht, sie bekommen Dosen Vleisch. Opengemaakt, zat er een bruine massa in. Het kon kaviaar zijn maar ook van mensen afkomstig.’ Later schrijft hij: ‘Het leven in Tiel was na de oorlog nog sober. Het ontbrak aan veel dingen. Geen fietsbanden, maar wie reed mij bijna omver met een nieuwe fiets met nieuwe banden? Een oud-NSB'er.’ Dirk van Dorland (Haarlem 25 januari 1898), had in verschillende fabrieken gewerkt, als machinist op een stoomlocomotief en was zendamateur. Hij woont met zijn echtgenote en drie zoontjes in Amersfoort als de oorlog uitbreekt, maar verhuist in september 1940 naar Tiel waar hij woont in een pension en op een Ambachtsschool lesgeeft. Dan koopt hij er een huis voor zijn gezin. Ondertussen studeert Dirk voor een akte metaalbewerking aan de Koninklijke PBNA (Polytechnisch Bureau Nederland Arnhem, dat tot de jaren zeventig van de twintigste eeuw zeker voor veel werkende technici een vorm van tweedekansonderwijs betekent. Bron: Wikipedia.) Het examen voor de akte, dat hij glansrijk zal halen, gaat als volgt in zijn werk: ‘Ik moest tekenen, een hefboomschaar in een bepaalde stand. Een gemakkelijke opgave met een addertje. Voor kostprijsberekening moest ik een begroting maken van de kostprijs van een locomotiefdrijfstang vanaf de ingot. Mijnheer, mag ik mijn rekenliniaal halen in de gang? Ja, maar direct terug. Bleef in de deur staan. Met de liniaal was het zo gebeurd.’ In 1944 wordt zijn woonplaats Tiel zwaar getroffen tijdens gevechten tussen de Duitse bezetters die in de stad gelegerd zijn en de geallieerden aan de overzijde van de Waal. Maar Dirk klaagt vooral over rijwielvorderingen. Kort voor de bevrijding repareert hij noodgedwongen horloges: “Daar stond een Duitser. Ik ging niet naar de deur maar deed een raam open. Sind sie Uhrmacher? Jawohl. Wollen sie dieses Uhr machen? Ja, aber ich arbeite nur für Essen. Das geht, sie bekommen Dosen Vleisch. Opengemaakt, zat er een bruine massa in. Het kon kaviaar zijn maar ook van mensen afkomstig.’ Later schrijft hij: ‘Het leven in Tiel was na de oorlog nog sober. Het ontbrak aan veel dingen. Geen fietsbanden, maar wie reed mij bijna omver met een nieuwe fiets met nieuwe banden? Een oud-NSB'er.’ Het betreft hier slechts een gedeelte van een verslag, of manuscript, over het leven van de auteur. Dit gedeelte beslaat de jaren 1939-1945.